شهرهای آینده: چگونه پاندمی ما را به سمت ساخت کلانشهرهای جدید سوق می دهد؟

شهرهای جهان در حال تغییر هستند. پاریس که یکی از پرترافیک ترین جاده های جهان است، قرار است به یک باغ بزرگ تبدیل شود. بارسلونا قدیمی ترین محله های خود را به روی خودروها بسته است و اکنون میلان در مسیر تبدیل شدن به اولین شهر ۱۵ هزار کیلومتری جهان قرار دارد.

ایجاد شهرهای ۱۵ دقیقه ای

ایده ای که در پایتخت های سراسر جهان رواج یافته است، شهر 15 دقیقه ای است. این امر شهر را از یک مرکز متراکم با حومه‌های اطراف به مجموعه‌ای از قطب‌ها تبدیل می‌کند که در داخل آن امکانات خرید و سرگرمی وجود دارد. هیچ یک از این هاب ها بیش از 15 دقیقه پیاده روی یا دوچرخه سواری از محل زندگی مردم فاصله ندارند و بسیاری از مردم ممکن است نزدیک به بیش از یک هاب زندگی کنند.

ایده شهر هوشمند از سوی کارلوس مورنو استاد دانشگاه سوربن پاریس مطرح شده و توجه شهردار پاریس، آن هیدالگو را به خود جلب کرده است. در پایتخت فرانسه، ۶۰ کیلومتر از خطوط چرخه موقت که در طول همه گیری در این شهر افتتاح شد، دائمی شده است و خطوط بیشتری برای آینده برنامه ریزی شده است.

با این حال، ایجاد شهرهای 15 دقیقه‌ای به زیرساخت‌های جدید متکی است تا مردم بتوانند با خیال راحت پیاده‌روی کنند و با دوچرخه به مقصد برسند و این می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. دکتر ایان واکر، استاد روان‌شناسی محیطی در دانشگاه ساری، می‌گوید: «سیستم پیچیده و سریعی که در آن 70 میلیون نفر در آن واحد، قوانین را درک، موافق و قبول دارند، اتفاق نخواهد افتاد.»

بهتر است سیستمی داشته باشید که در آن فرقی نمی کند با قوانین موافق باشید یا نه، این سیستم هنوز هم ایمن است. یک مثال بارز آن این است که عابران پیاده نمی توانند در بزرگراه تردد کنند، بنابراین رانندگان نمی توانند در آنجا به آن ها برخورد کنند. شما می توانید در شهرها اگر زیرساخت چرخه ای مجزا دارید، یا بهتر است بگوییم زیرساخت رانندگی مجزایی که همه رانندگان را با خیال راحت از مسیر خارج می کند، شروع به انجام چنین کاری کنید.

اهداف آینده طرح پاریس احساسات واکر را منعکس می کند. به اندازه کافی خطوط دوچرخه جدا شده ایجاد می شود تا بتوان از آنها برای اکثر سفرهای دوچرخه به طول یک کیلومتر یا بیشتر استفاده کرد، در حالی که اتصالات اصلی که ترافیک را از بلوار پریفریک به مرکز هدایت می کنند برای دوچرخه سوارانی که از حومه شهر می آیند ایمن تر می شوند. همچنین انتظار می‌رود تعداد زیادی قوس فلزی برای زنجیر کردن دوچرخه‌ها در طول روز در خیابان‌های شهر به همراه 50000 فضای پارک دوچرخه اضافی در پارکینگ‌ها و توسعه‌های مسکونی خارج از شهر ظاهر شود.

مفهوم شهر 15 دقیقه ای مورنو برنده جایزه اوبل 2021 شد.. هیات داوران این جایزه با انتشار بیانیه ای اعلام کرد: شهر هوشمند مفهومی شهودی است و ظرفیت ایجاد تغییر محسوس در زندگی مردم را دارد. به همین دلایل، به راحتی می توان آن را به برنامه ها و سیاست های سیاسی تبدیل کرد که شهرها را تغییر می دهند.

و این فقط پاریس نیست. از آمریکای لاتین به مفهوم 15 دقیقه ای علاقه نشان داده شده است، در حالی که مورنو ایده های خود را در چین ارائه کرده است. آزمایشات محدود نیز در شهرهایی مانند هیوستون، میلان، بروکسل، والنسیا، چنگدو و ملبورن آغاز شده است. C40 Cities، شبکه ای جهانی از شهرهای بزرگ متعهد به رسیدگی به تغییرات آب و هوایی، چارچوب 15 دقیقه ای شهر را در سال 2020 به عنوان بخشی از دستور کار برای یک بازیابی سبز و عادلانه پذیرفت.

شهر را بازسازی کنید

همه گیری کووی د -۱۹ باعث شد بسیاری از مردم بیش از پیش از فضای باز لذت ببرند و متوجه شوند که زمان سپری شده در طبیعت آن ها را آرام کرده و سلامت روانی آن ها را بهبود می بخشد. با اینکه مردم نمی توانستند مسافت های طولانی را طی کنند، به دنبال فضاهای سبز نزدیک تر به خانه مانند باغ ها و پارک های محلی بودند. از آن زمان درخواست های زیادی برای بازسازی شهرهایمان وجود دارد تا بتوانیم در سال های آینده همچنان از این ارتباط با طبیعت لذت ببریم.

مزایای بودن در میان طبیعت توسط علم نیز پشتیبانی می شود، با مطالعات نشان می دهد که بین بهبود سلامت روان و فضاهای سبز اطراف ارتباط وجود دارد. بر اساس یک کارآزمایی در سال 2018 روی 342 شرکت‌کننده در ایالات متحده، احساس افسردگی در افرادی که در نزدیکی زمین‌های خالی شهر زندگی می‌کردند، نسبت به گروه کنترلی که سبز نشده بودند، 41.5 درصد کاهش یافت.

با توجه به اینکه شهرها مسئول ۸۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در جهان هستند، به شدت به تغییرات آب و هوایی کمک می کنند و با ساخت بسیاری از آن ها در سطح دریا، به طور نامتناسبی اثرات آن را احساس خواهند کرد. تزریق فضای سبز به فضاهای شهری می تواند به جذب کربن، بهبود کیفیت هوا و کاهش سیل کمک کند. به این منظور ساختمان های بلند در سنگاپور با باغ های عمودی در کناره های خود ساخته می شوند، در حالی که درس های آموخته شده از لانه های موریانه در زیمبابوه برای طراحی ساختمان هایی که بدون تهویه هوا خنک می مانند، مورد استفاده قرار می گیرند.

همچنین شواهدی وجود دارد که کیفیت پایین هوا می تواند بر میکروبیوم سیستم گوارشی ما تاثیر بگذارد و باعث التهاب روده و منجر به شرایطی مانند بیماری کرونوس یا آپاندیسیت شود. کار پروفسور گیلاد کاپلان از دانشگاه کلگری نشان می دهد که آلودگی هوا موانع حفاظتی روی دیواره های روده را مختل می کند.

مقاله ای در سال 2017 منتشر شده در The Lancet نشان داد که بیماری التهابی روده در جوامع صنعتی و شهری شایع تر است، در حالی که مطالعات انجام شده در دانشگاه ایالتی اوهایو که موش ها را در معرض آلودگی هوا قرار دادند، نشان داد که موش ها مضطرب و افسرده می شوند، چربی بدنشان بیشتر می شود و نسبت به انسولین حساسیت کمتری پیدا می کنند. نسبت به گروه کنترلی که هوای فیلتر شده تنفس می کنند.

یک مطالعه بر روی بیش از ۶۰۰ کودک در بلژیک نشان داد که تنها با افزایش ۳ درصدی فضای سبز در محیط آن ها، می توان ۲.۶ امتیاز اضافی به امتیازات بهره هوشی اضافه کرد. با بررسی داده ها مشخص شد که درختان برای رشد کودکان مفیدتر از زمین های باز مانند مزارع هستند. در همین حال، مطالعه ای از دانشکده اقتصاد لندن نشان می دهد که جرم و جنایت در مناطق با درختان کم تر است و این تحقیق نشان می دهد که به ازای ۱۰ درصد افزایش در پوشش تاج درختان، ۱۵ درصد کاهش در جرائم خشونت آمیز وجود داشته است.

حداقل در بریتانیا، اقداماتی برای افزایش سایبان سبز در حال انجام است. صندوق چالش درخت شهری، که توسط دولت بریتانیا در سال 2019 راه اندازی شد، با هدف کاشت 30000 هکتار درخت در سال در سراسر بریتانیا تا سال 2025، به جوامع برای کاشت درخت کمک مالی می کند.